سرکه

سرکه چیست و چگونه تولید می شود

سِرکه مایع ترشی است که از اکسید شدن اتانول موجود در آب سیب، آبجو و موادی از این قبیل به دست می‌آید. معمولاً ۳ تا ۵ درصد از حجم سرکه‌ها، اسید استیک می‌باشد. البته سرکه‌های طبیعی، اسید تاتاریک و جوهر لیموی کمتری دارند.

سرکه معمولی علاوه بر داشتن آنتی بیوتیکهای طبیعی ثابت شده که پس از تخمیر دارای اسید آمینه های بیولوژیک می شود، در صورتی که در سرکه مصنوعی این ماده مهم وجود ندارد.

سرکه طبیعی ناظم متابولیسم بدن می باشد، چون ترشح بزاق را زیاد می کند، ترشح بزاق از نظر علم بیوشیمی، درخور مقدار زیادی مواد پروتئینی (آلبومین) دارد که غذا را بهتر حل و هضم می کند. به علاوه اختلاط سرکه با بزاق دهان دفاع دندانها را در مقابل فساد و کرم خوردگی زیاد می کند (در صورتی که تاکنون تصور می کردند چون سرکه ترش است، براد دندانها زیان آور است). پس داخل کردن آن در بعضی از خوراکیها کاملا سودمند است.

سرکه محرک بدن است و برای پاره ای از داروها مثل آتروپین ضدتریاق محسوب می شود. مدتها پیش سرکه را عامل سرطان زا می دانستند، ولی در حال حاضر تا اندازه ای آنرا عامل مبارزه با مواد تولید کننده سرطان (کانسروژن) به حساب می آورند. لذا تعدادی از دانشمندان متخصص، استعمال سرکه را برای اشخاصی که مبتلا به سرطان هستند و با استعداد ابتلاء به آن را دارند، تجویز می کنند. و این مربوط به میزان اسیدیته یا PH آن می باشد.

در رژیم نمک (زیان نمک و نخوردن آن) استعمال سرکه مناسب است، چون سرکه نمک موجود در میوه ها را تحریک و زیاد نموده و از راه عرق کردن بدن خارج می نماید. و در رژیم گوشت نیز مانند بالا عمل می نماید، و فقط برای مبتلایان به بیماری کبد مناسب نیست. سرکه برای جلوگیری از چاقی و لاغری و همچنین در رژیم ضد دیابت بسیار نافع است.

در رژیم روماتیسم بایستی سرکه را با انگور فرنگی سبز Cassis و عسل مخلوط کرده و میل نمایند، سرکه با داشتن مواد معدنی بسیار نافع است.

تولید سرکه

معمولاً با اضافه نمودن بچه سرکه به آب سیب یا امثال آن، سرکه تهیه می‌کنند. عمل اکسید شدن را باکتری استوباکتر انجام می‌دهد. این باکتری در سال ۱۸۶۴ م. توسط لوئی پاستور کشف شد.

برای طعم و مزه دادن به انواع غذاها از سرکه به عنوان نوعی چاشنی استفاده می‌کنند. در تهیه انواع ترشی هم این ماده بسیار کاربرد دارد.

سرکه مالت

این نوع سرکه را با مالت کردن جو درست می‌کنند. در فرایند مالت کردن، نشاسته موجود در دانه جو به قند تبدیل می‌شود. سپس از این قند، آب جو پدید می‌آید که با گذشت زمان این ماده تبدیل به سرکه می‌شود. روشی دیگر، استفاده از محلول ۴- ۸ درصدی اسید استیک است که با استفاده از کارامل، آن را رنگی کرده‌اند.

مردمان آمریکایی و انگلیسی معمولاً از سرکه مالت همراه با غذای ماهی و سیب زمینی سرخ کرده استفاده می‌کنند.

سرکه سفید

این نوع سرکه را با تقطیر سرکه مالت تهیه می‌کنند. البته می‌توان آن را تنها با مخلوط نمودن اسید استیک با آب هم تهیه نمود. سرکه برای از بین بردن بوی بد بدن نیز استفاده می‌شود.

سرکه شیر

مشتقات شیر تابع یک سلسله تخمیراتیست که از انجام آنها سرکه شیر بدست می آید، و دارای اسید لاکتیک و اسید استیک و مواد حیاتی مثل فسفات و ویتامین ب 1 (B1) می باشد. در یک لیتر شیر مقدار 280 میلی گرم از این مواد وجود دارد و مقدار ویتامین ب2 (B2) آن 60 میلی گرم که در یک لیتر شیر هم در واقع همین مقدار از این مواد وجود دارد. این سرکه که با تخمیر بیولوژیک (طبیعی و حیاتی) بوجود می آید، دارای طعم و عطری مانند سایر سرکه های بیولوژیک است. این نوع سرکه ضد میکروب است، و به خصوص برای بیمارانی که اختلال معده و روده دارند و قادر به استفاده از سرکه های معمولی نیستند مجاز است. زیرا ترشی آن به حالت طبیعی است و مثل سرکه های دیگر زیاد قوی و ترش نمی باشد.

سرکه سیب

سیب در صورت تخمیر تبدیل به سرکه می شود و چون قبلا کاملا برای اینکار له شده است خواص غذائی خو را به هیچ وجه از دست نمی دهد و فقط قند آن تبدیل به اسید یعنی سرکه می شود که در این سرکه مواد معدنی مثل پتاسیم، کلر، سدیم، منیزیم، آهک، گوگرد، آهن، فلوئور، سیلیسیوم و غیره وجود دارد.

سرکه برای کم کردن وزن بدن مناسب می‌باشد که روده‌ها را شستشو می‌دهد.

خواص داروئی سرکه سیب

کمبود یا عدم وجود پتاسیم در انسان و حیوان و نبات رشد را متوقف می سازد.

اهمیت پتاسیم برای نسوج نرم همانطوریکه اهمیت کلسیم برای استخوانها لازم است اثبات شده است. پتاسیم از تصلب شرایین که خطرات زیادی برای انسان دارد تا اندازه ای جلوگیری می کند.به علاوه با خوردن سرکه سیب آدم می تواند به نحو بهتری با میکروبهای مختلف مبارزه کند و به آنها مبارزه کند.

بخور سرکه به گونه ای که اگر بر آجر داغ یا سنگ داغ بریزد و بر بینی کشند، بسیار مفید است. یا می توان سنگ داغی را بداخل ظرف سرکه فرو برد و بخار آن را تنفس نمود.

برای درمان دیفتری و آنژین غرغره سرکه نافع است.

برای درمان گلودرد و ورم گلو، یک وزن سرکه، دو برابر آب و قدری شکر را در ظرفی از سنگ یا بلور یا چینی و مشابه اینها که در دار باشند ریخته و در آن را می بندید و روزنه های آن را با خمیر آرد ماش محکم کنید، پس از اینکه آن را به جوش آوردید، سوراخ ریزی از کنار درب ظرف باز کنید و بخار آن را به حلق و گلو دهید. هر سه ساعت یکبار این کار باید انجام گردد.

برای درمان حلقه کبودی دور چشم و خون مردگی زیر پوست، ضماد ترکیبی از سرکه و عسل بسیار مفید است.

چکاندن سرکه در گوش چرک، عفونت، درد گوش و کثافت آن را از بین می برد.

برای درمان سنگینی یا باد و صدا در گوش، تهیه بخور سرکه و رساندن بخار آن در گوش می باشد.

برای درمان لق شدن دندان، خوردن مخلوط پخته شده شوید و سرکه و همچنین مالیدن آنها بر دندان مفید است و درد دندان را نیز برطرف می سازد.

برای ایجاد قی و استفراغ در مواردی مانند مسموم شدن و یا مواردی که احتیاج به استفراغ کردن باشد، سرکه گرم کرده باید خورده شود. برای سم داروهای سمی و بسته شدن خون یا شیر در معده، خوردن مخلوطی از سرکه و نمک خوب است. برای درمان مسمومیت از قارچها، ابتدا از داروهای ملین استفاده می نمایید و سپس مخلوطی از سرکه و نمک حل شده استفاده می نمایید.

برای درمان زخمهای چرکه پوست، و نیز جلوگیری از افزایش زخمهای چرکی و حتی سفلیس و لکهای سیاه پوستی و صورت و جوشهای آبدار خارش دار، ضماد سرکه مفید است.

برای درمان کپه ارمنی یا سالک یا زخمی که یکسال طول می کشد، ضماد ترکیبی از سرکه و اسپرزه بذر قلوه شکم پاره مرتبا بمالند، مفید است.

برای درمان گوش گلو یا گلودرد ورم بغل گوش، سرکه را با اسفند کوبیده مخلوط کنند و بمالند.

برای درمان درد سرهای مزمن، سرکه را در داخل ظرف آهنی ریخته و روی آتش بجوشانند، و یا سنگ داغی را به داخل سرکه فرو برند و روی سر بیمار پتوئی انداخته و بخار حاصله را استنشاق می نماید. این بخور حتی ناراحتیهای سینه، مثل سرفه و سینه درد را برطرف می نماید، برای مبتلایان به بواسیر نیز مفید است.

برای تسکین درد دندان و جراحات لثه و درد گوش،ضماد ترکیبی از مرزه و زیره پخته شده در سرکه و مخلوط با بابونه بسیار مفید ست، و درد گوش، صدای گوش و سنگینی آن را نیز با چکاندن این مایع در آن برطرف می شود. بوئیدن این مایع گیر گلو و دماغ را باز می کند.

برای درمان سرسام، و هذیان گوئی، ترکیبی از سرکه و گلاب و روغن بادام به بیمار دهند، بسیار موثر و درمان کننده است.

در درمان بدبوئی دهان مربوط به معده، هرگاه در حدود 75 گرم عنصل یا پیاز دشتی را خشک کرده و ورقه ورقه نموده و در سرکه بجوشانید به طوریکه کاملا له شود، سپس آن را به مدت یک هفته در آفتاب گذاشته و بعد آن را صاف می نمایید. هر روز صبح ناشتا 5 گرم از آن را بنوشید بوی بد دهان مربوط به معده از بین خواهد رفت. باید یادآوری نمود که مقدار خوراک سرکه مجاز برای هر نفر در هر وعده حداکثر 35 گرم می باشد.

آموزش تهیه سرکه انگور در منزل

تهیه شده توسط تیم سرکه دات آی آر